واژه باید خود باران باشد

 

چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید
واژه را باید شست .
واژه باید خود باد، واژه باید خود باران باشد
چتر را باید بست،
زیر باران باید رفت .
فکر را، خاطره را، زیر باران باید برد .
با همه مردم شهر، زیر باران باید رفت .
دوست را، زیر باران باید جست .
زیر باران باید بازی کرد .
زیر باران باید چیز نوشت، حرف زد. نیلوفر کاشت، زندگی تر شدن پی درپی،
زندگی آب تنی کردن در حوضچه " اکنون" است.

شهر پر از حادثه

مادرم! 

چه گذشت بر تو در این کوچه... که حتی سنگ فرش حرم حس غربت تو را کمرنگ نمیکند!
آمدم  مدینه اما چه آمدنی که حسرت دیدارت در قلبم صد چندان شد 
همه جا عطر حضور تو بود و همه وجودم  در به در  یافتن نشانی از تو
و این در به دری و حسرت شد تنها یادگار مانده از سفر به شهر پر از حادثه مدینه.